Het bleek dat alle gekozen voorwerpen eigenlijk een geliefd persoon representeerden. 

Een kleindochter, broer, moeder en zelfs een jonkvrouw. Toch iets wezenlijks. Dat vroeg ook om een plek. Uiteindelijk is het een borduurwerk geworden, met tekstregels. Ik heb het met de hand geborduurd, waarbij ik wel online naar verschillende type borduursteken heb gezocht (zag een boekje met wel 256 steken). 

​

Tegenwoordig kan het natuurlijk ook machinaal, maar dat vond ik niet passen. Ten eerste omdat 

het niet bij het tijdsbeeld past van de mensen waar ik geweest ben. Ten tweede bedacht ik het best laat en vond ik het teveel gedoe om een bedrijf te vinden, een bestand aan te leveren en afhankelijk te zijn van productie- en levertijd. En last but not least ik vond het ook leuker om het zelf met de hand te doen. Ik zat heerlijk op mijn favoriete stekkie voor het Rietveldgebouw te borduren in het zonnetje.

<
>

Iedereen was ook benieuwd wat ik met de tekeningen en foto’s ging doen. Dus ik dacht: waarom nodig ik ze niet gewoon uit voor de presentatie op school? Ik heb een uitnodiging ontworpen gebruik makend van details uit hun tekeningen en mijn ordening, en dat vervolgens in linosnede op stof gedrukt. Samen met mijn tekening van het voorwerp en een briefje heb ik het in een envelop gedaan. Ik had nog handgeschept Japans papier bewaard. Het geheel heb ik persoonlijk bij hen thuis bezorgd.  Ik werd hartelijk ontvangen… en de meesten proberen er te zijn. 

​

Mevrouw van den Meerendonck-Koeman is gekomen met een vriendin, de zussen mevrouw De Boer-Hendriksen en mevrouw Hendriksen, en meneer Timmerman met zijn vriendin. Echt op het allerlaatste moment wilde ik er toch ook graag een man bij. Hij was bereid en bleek een echte heer, want hij bracht een doosje bonbons voor me mee.

^