Het was de zin “light a match and watch till it goes out” (Yoko Ono) in het boek van Dokumenta13 te Kassel waar mijn oog op viel. Ik dacht: wie neemt daar nu nog de tijd nog voor… Yoko Ono maakte destijds meer werken in de vorm van een ‘opdracht’, leerde Elfi Seidel mij door mij het boek ‘Reaching out with no hands, reconsidering Yoko Ono’ van Lisa Curver te lenen.
In mijn werkruimte lag al heel lang een papieren zak met houten zwaluw lucifersdoosjes gekregen van mijn moeder, uit de vroegere kruidenierszaak van een oom van haar. Opeens kon ik er iets mee… er ontstond een idee de zin leesbaar te vormen met lucifers en daarom zette ik lucifers een-voor-een, letter-voor-letter en woord-voor-woord in een houten plaat met de kopjes tegen elkaar. Ik stak het aan en het vuur ging lopen.
En terwijl er een camera liep keek ik tot het uit ging…
Toen alles uit was ontstond een prachtig beeld dat ik op foto vastlegde. Ik vroeg mij af: ‘wat als je hier doorheen kon wandelen?’ Door die vraag is de uitvergrote lucifer ontstaan.
En er is verrassend veel te doen met lucifers en doosjes waar de bodem uit is.
Eindeloos stapelen, plaatsen en spelen met posities en lichtval.
Ik boog met ijzerdaad letters op de lucifers, in de woorden: spelen, ontdekken, verwonderen…
want dat was precies wat er gebeurde. Over dat proces schreef ik een scriptie, dat u kunt lezen als u op onderstaande afbeelding van de kaft klikt.
