Op de trouwplechtigheid in de kerk van twee van mijn broers heb ik het Ave Maria gezongen. Ik wilde dat graag en tegelijk vond ik het best spannend, want ik doe dat eigenlijk zelden: zingen voor publiek. Om mijn zenuwen te bedwingen wilde ik graag de bladmuziek en tekst in handen hebben. Die had ik wel, maar niet mooi op een vel en bladeren zou maar onrust geven. Dus heb ik het lied zo nagetekend dat twee coupletten op een vel paste. Tijdens het natekenen ontstond er een soort ontspanning en zachtheid, en begon ik er zelfs naar uit te kijken. De Maria afbeelding op de achterzijde knipte ik uit papier. 

Zr. Goretti, waar ik een jaar regelmatig op bezoek ging vanwege haar boeiende verhalen over haar tijd in Brazilië, kreeg later ook een exemplaar voor haar verjaardag. Twee keer zong ik het voor haar: bij een bezoek aan haar in haar kamer, en bij haar overlijden  zachtjes aan haar kist…

Zo teken ik de bladmuziek regel voor regel na …