Een andere vorm voor een nagedachtenis of ritueel is monument met veren maken.
Al dan niet drijvend. Of kleiner. Uiteraard is het ook mogelijk andere materialen te gebruiken.
Materialen: veertjes, ijzerdraad, hout, lijm, touw, zwemband, purschuim, spijkers
Hoe dit veren monument tot stand kwam
Op uitnodiging van kunstenaar David Bade heb ik samen met een team aan studenten gewerkt aan een Gesammtkunstwerk ‘Een kunst zou ik bijna zeggen’, voor de NH Biennale 14. Met elkaar discussieerden we welke rol en betekenis kunst heeft voor maatschappij en welzijn van de mens. We aten en sliepen een maand bij Ivon Spee in haar woonboot. Mijn intentie was: te ontdekken of zachtheid stand kan houden in de hectiek van grote gebaren, kleurexplosies en sociale interactie.
Rond de jachthaven in Alkmaar wemelde het van de meeuwen en overal lagen veertjes. Ik las op wikipedia dat het kanaal met de hand uitgegraven is en dat het ook levens heeft gekost. Ik besloot veertjes op te rapen als fysieke ode aan de gravers. De bukkende handeling vergeleek ik met het scheppen van grond. Elk uniek veertje kreeg een eigen ijzerdraadje en heb ik 1-voor-1 om een spijkertje gewikkeld. Een uitvergrote verpakking van het ijzerdraad werd een ‘bootje’. In de haven van Alkmaar is het gekapseisd en het weer omkeren gaf een ander misschien zelfs mooier beeld; immers niet bedacht, maar ontstaan, zoals dingen ontstaan in het leven…
